Obóz koncentracyjny w Warszawie (Konzentrationslager Warschau)
Zlokalizowany w Warszawie, stolicy dystryktu warszawskiego (Distrikt Warschau) Generalnego Gubernatorstwa, położony na terenie zniszczonego getta niedaleko więzienia na Pawiaku (rejon ówczesnej ul. Zamenhofa, Wołyńskiej, Ostrowskiej, Glinianej, Okopowej i Gęsiej).
Jako
formalnie został uruchomiony 15 sierpnia 1943 r. Jego więźniami byli w zdecydowanej większości Żydzi. Więźniowie obozu porządkowali obszar zniszczonego getta i rozbierali budynki w jego granicach. W obozie działało krematorium. Zwłoki pomordowanych palono również na stosach. Obóz nie był wyposażony w komory gazowe. Oprócz więźniów żydowskich, do obozu kierowano Polaków złapanych w ulicznych łapankach, zakładników, więźniów Pawiaka.Komendantami obozu byli kolejno SS-Obersturmbannführer Wilhelm Goecke i SS-Hauptsturmführer Nikolaus Herbet.
Od 1 maja 1944 r. przestał być samodzielnym obozem koncentracyjnym i został podporządkowany obozowi koncentracyjnemu na Majdanku jako obóz pracy (Arbeitslager Warschau). Jego komendantem został wówczas SS-Obersturmführer Friedrich Wilhelm Ruppert.
W lipcu 1944 r. ok. 4000 więźniów obozu zostało z niego ewakuowanych do
na terenie Rzeszy. 5 sierpnia 1944 r. powstańcy warszawscy z batalionu AK „Zośka” wyzwolili grupę 348 więźniów, których Niemcy pozostawili do prac przy likwidacji obozu.W obozie zamordowano ok. 20 000 osób (szacunek zawierający również liczbę osób rozstrzelanych na terenie lub w pobliżu zamkniętej strefy obozowej).